Igrexa de estilo románico do século XII (1183), de tipoloxía rural moi frecuente na bisbarra. Na súa planta rectangular desenvólvese unha soa nave, cunha ábsida rectangular. No interior o tránsito entre o presbiterio e a nave realízase a través dun arco triunfal apuntado. O templo só ten bóveda na ábsida, que se reforza con dous arcos, o triunfal e outro intermedio, que arrancan de catro semicolumnas pegadas e coroadas por capiteis ornamentados con grosas follas, e fitas en espiral. No exterior concéntrase a decoración na fachada principal, onde destaca o tímpano. Posúe unha inscrición que fai referencia ao presbítero Pelayo de Oídes e ao ano de construción.