Igrexa románica do primeiro cuarto do s. XIII, declarada Monumento histórico-artístico, que formou parte do antigo mosteiro alí situado, pertencente á Orde de Santiago. De planta de cruz latina, con nave principal e cruceiro rectangulares, ábsida central semicircular e dúas absidiolas que dá á nave transversal. Frontis con bela portada de arco abucinado de medio punto, con catro arquivoltas sobre columnas con capiteis profusamente decorados. Coroada por tornachoivas sostido por elegante friso, sobre o que descansan as estatuas de S. Miguel, S. Bartolomé e a Virxe co Neno. Unhas arcadas exteriores perpendiculares á fachada, completan o monumento, fabricado con cadeirado granítico e cuberto con lousa. Interior: baldaquino gótico do s. XV (o único exento das igrexas galegas), retablo maior de granito, interesantes pinturas murais góticas na ábsida (fins s. XIV-comezos s. XV) e varias pezas sepulcrais con armas de diversas familias. Destacan tamén as ferraxes do portalón de entrada, de grande antigüidade.