Igrexa barroca no Convento de Santo Domingo aberta ao culto en 1613, aproveitando os restos do templo anterior destruído polos ingleses en 1589. De planta de cruz latina, cunha soa nave no brazo maior; cuberta con bóveda de canón con vidros, cúpula no cruceiro e tres capelas de fronte. En 1663 constrúese a capela dos Remedios e pouco despois a do Rosario, patroa da cidade. Conserva ao exterior do muro de cabeceira da capela maior ou presbiterio, un tímpano románico- oxival coa Virxe sentada co Neno, procedente dunha das portadas da igrexa primitiva.