Esta igrexa foi realizada de forma case íntegra en cachotería de granito e posúe cuberta de tella a dúas augas. De pequenas dimensións, ten nave rectangular e ábsida cadrada, con sancristía apegada ao alzado norte do presbiterio. Resulta curioso o van trazado nun dos muros da sancristía para poder introducir as esmolas. 

Segundo a lenda popular esta igrexa está “proscrita”, pois nela mataron o seu párroco despois que o señor de Penas lle pedira que non comezase a misa ata que el chegara da súa xornada cinexética. Cando regresou, o cura estaba oficiando o sacramento porque se fixera moi tarde e o nobre disparoulle. Dende aquela non se volveu celebrar misa os domingos. 

No terreo ao pé do camposanto, nunhas labores de cultivo, apareceron algúns sartegos medievais escavados na rocha, que volveron a ser cubertos de terra.

O arco triunfal que separa a nave da ábsida é de medio punto.

Coma tantas outras igrexas do rural foi asaltada polos amigos do alleo que roubaron a imaxe do patrón Santiago, igual que aconteceu co cruceiro parroquial. A finais do século XX encargouse outra cruz para o lugar que un día ocupou a primitiva.