Igrexa románica do século XII, pero moi transformada. Fachada reconstruída no 1600 e reformada en 1701, sumando elementos góticos, renacentistas, barrocos e neoclásicos. Do románico conserva no interior o muro da nave e o arco de medio punto da capela maior, sustentado por columnas con capiteis decorados con motivos vexetais. No exterior, baixo a cornixa dos muros laterais, sucédense unha serie de canecillos que reproducen curiosas cabezas de animais e monstros. Como elemento singular, destaca a porta do muro sur co seu arco oxival (século XV).