É unha igrexa construída en perpiaño labrado, de planta rectangular e cuberta a dúas augas.Posiblemente sexa do S. XVIII ou XIX, se ben foi reformada a comezos do S.XX. A súa fachada presenta un piñón cóncavo decorado cunha cornixa que está coroado por unha espadana de pequenas dimensión con respecto ao resto da edificación que alberga unha pequena campá. A espadana está rematada por dous pináculos de forma piramidal e unha cruz latina antefixa. A portada de acceso é ampla e alintelada. No adro, a carón da testeira da capela, posúe un sepulcro antropomorfo escavado na pedra cuxa datación remóntase ao S.X e que pode ser a orixe cronolóxica da capela. En abril de 1936 foi queimada e reconstruída posteriormente por subscrición popular.