O encaixado val do río Bibei define este itinerario dividindo en dous o percorrido e artellando un territorio montañoso pero de fortes contrastes climáticos.

A Pobra de Trives é o punto de orixe do percorrido e tamén a principal vila da comarca. O núcleo antigo, que conserva vellas e estreitas rúas, foi paso da Vía XVIII romana ou Vía Nova que unía Bracara Augusta (Braga) e Asturica Augusta (Astorga). A emblemática Torre do Reloxo na praza do mesmo nome pode ser-vir de punto de partida, non sen antes degustar a deliciosa bica de Trives, biscoito de sobremesa de obrigado desfrute nestas terras.

A vella estrada que une Ourense con Ponferrada deixa a vila e transcorre entre mestos soutos que nos lembran a relevancia da castaña nestas terras. A continua baixada ábrese ao val do Bibei e a frondosidade da vexetación deixa paso aos socalcos que ocupan a vertente cara ao río. A orientación á solaina e a protección no encaixe do val permiten a existencia dun microclima que resulta idóneo para o cultivo das vides de variedades Godello e Mencía.

A estrada vai salvando o desnivel, volta tras volta, ata chegar a carón do río. Na parte máis fonda do canón do Bibei, e a pouco máis de 300 metros de altitude, atópase a ponte romana do Bibei, flanqueada por diversos miliarios atopados na zona.

Dende este punto toca remontar todo o baixado anteriormente, nun continuo subir polo alto da Ermida até alcanzar Larouco, sempre coa compaña ao lonxe de Cabeza de Manzaneda.

A parte final do percorrido, xa no concello do Bolo é unha fermosa baixada cara ás Ermidas, na procura do reencontro co río Bibei. As condicións climáticas excepcionais, de tendencia mediterránea, permiten a presenza de vides e oliveiras e mesmo de exemplares de sobreiras e érbedos.

O santuario da Nosa Señora das Ermidas localízase ao final do núcleo, incrustado literalmente nos bolos graníticos que bordean a parte superior da aldea. Edificado no século XVII por mandato do bispo de Astorga (Diocese á que pertence) foi declarado Ben de Interese Cultural en 2006. A fachada, datada entre 1713 e 1726, é un dos grandes expoñentes do barroco galego.

A posición das Ermidas, entre os afloramentos rochosos e o inicio do canón do Bibei, outórganlle un marco paisaxístico inmellorable e cambiante segundo a estación do ano na que se visite.