Chantada é unha das capitais galegas do viño, ao abeiro de sobranceiros ríos como o Miño ou o Asma que outorgan unhas magníficas condicións para acadar caldos de calidade.

A vila conserva fermosas rúas e acolledoras prazas no seu casco histórico, con edificios destacables como a Casona dos Lemos, do século XVI (actual Casa da Cultura).

Desde as ribeiras do río Asma iniciaremos o percorrido. Os primeiros quilómetros transitan por estradas principais, en paralelo ao curso do río, que discorre nervioso ao encontro co Miño. Unha longa baixada leva á zona de viñedos, abríndose de súpeto as vistas cara a unha impresionante ladeira de bancales.

Un desvío conduce ao ponte de San Fiz volteando as terrazas entre vides e pequenas adegas de coidada forma que auxilian o labor dos colleiteiros.

Camiño de Belesar o itinerario case aloumiña as augas do Miño, no punto onde se funde co Asma. As ladeiras diferéncianse entre solaina e avesedo; o viño precisa o sol e as plantacións de viñedo oriéntanse ao sur. En fronte unha salientable masa de caducifolias amplía a gama cromática da escena.

Belesar, aldea tradicional, recibe ao viaxeiro coas súas instalacións náuticas. O contraste débese a que o afastado encoro dos Peares embalsa as augas até este punto, permitindo a navegación. Interesante parada, Belesar ocupa ambas ribeiras e pertence a dous concellos: Chantada e O Saviñao.

Até a ponte de Pincelo proseguen os viñedos e carballeiras. Tras cruzala, unha estreita pista en subida leva á estrada principal. A paisaxe muda por momentos, aparecen os primeiros piñeirais do percorrido pero mantéñense os bosques mixtos. Entre algún castiñeiro divísase, fondo, o curso do Miño.

O campanario da igrexa de Santa María de Nogueira de Miño divísase entre os verdes tons da vexetación, aliñándose erguido cun clásico ciprés. A aldea, enfeitizadora, remite a paisaxes de viñedo doutras latitudes. Un tránsito súbito do bosque atlántico ao viñedo de texturas case mediterráneas. No verán, o sol e  a calor reforzan esa sensación.

Dende aquí as vistas ao río serán constantes. A elevada cota da estrada actúa a modo de miradoiro continuo cando a frondosa vexetación o permite. O plácido tránsito supera aldeas de interese con relevantes igrexas como a de Santo Estevo de Chouzán ou a igrexa vella de San Xoán da Cova.

Os Peares é un lugar difícil de desentrañar; tres ríos e seis pontes situados en catro concellos de dúas provincias. Un antigo núcleo que se adapta ás esgrevias ladeiras dos ríos Miño, Sil e Búbal e se reparte entre os municipios de Nogueira de Ramuín e A Peroxa (provincia de Ourense) e Carballedo e Pantón (provincia de Lugo). O famoso encontro entre o Miño e o Sil permite comprobar cal leva auga, dado que a fama é cousa de ambos.