Capela barroca, coñecida tamén como o Santuario das Virtudes, que se construíu entre os séculos XVI e XVIII. Consta dunha soa nave lonxitudinal pola que se accede ao presbiterio a través dun arco triunfal de características tardogóticas, unha sancristía de planta cadrada pegada ao muro norte do presbiterio e un soportal lateral carente de acceso á nave principal. A todo iso se engade unha torre-campanario, de planta cuadrangular, no muro sur. Os muros son de cantería de granito. A cuberta no interior resólvese mediante unha bóveda de canón sustentada por oito arcos faixóns e no exterior a dúas e catro augas con cubrición de tella curva. No presbiterio ábrese unha lanterna no centro da cúpula, de tambor cilíndrico, rematada nunha pequena cúpula con pináculo, na base do cal existen catro figuras apoiadas sobre ménsulas. No exterior móstrase como un conxunto de distintos volumes. A fachada principal presenta unha porta de acceso alintelada, rodeada por fornelas que conteñen figuras (Santiago, San Pedro, San Andrés, San Paulo, Virxe das Virtudes e San Xoán, o patrón da parroquia).