Á saída do santuario, á man dereita, atópase unha fonte construída no ano 1828. Posúe unha auga pura e cristalina que, segundo as crenzas populares, é milagreira. A crenza popular atribúelle propiedades curativas para problemas da pel. Os romeiros mollan un pano na auga e póñeno a secar; cando seque, todos os males desaparecerán. Durante os días de romaría é habitual ver un manto branco ao redor do manancial.