A igrexa responde á modalidade de planta cruciforme, que se remata nunha cabeceira cadrada. Toda a fábrica é de cantaría.

A fachada principal organízase como un lenzo de configuración vertical, enmarcado entre pilastras laterais de festón vertical refundido, que se remata mediante un campanario central. Preside o frontispicio a porta de entrada, rectangular e rodeada dunha moldura con acabados nos ángulos e unha grosa talla vexetal sobre a clave. Flanquean este oco senllas pilastras toscanas, que sosteñen un entaboamento de friso convexo.

Sobre a porta disponse un frontón semicircular partido, que alberga unha fornela con remate en vieira, que alberga unha imaxe de San Fiz. O nicho aparece enriquecido con volutas laterais dispostas verticalmente, constituíndo o seu coroamento un frontón, tamén curvo e partido. Completan a portada dúas xanelas laterais rodeadas de molduras planas. Este paramento frontal remátase mediante senllas cornixas que traducen a inclinación da cuberta, e que arrincan das pilastras laterais para confluír no arrinque do campanario. A torre é de planta cadrada, e consta dun único corpo, enmarcado nos seus ángulos por pilastras laterais, entre as que se voltean arcos de medio punto, dispóndose arredor del unha balconada granítica. Coroa o campanario unha cúpula sobre tambor rodeado de volutas que se alternan con pináculos de bola, que tamén aparecen sobre as esquinas da fachada.