Igrexa do século XIX  situada nun entorno rural con cemiterio na parte posterior. Trátase dun templo de planta rectangular dunha soa nave e ábsida cadrada. Posúe un volume rectangular anexo á cabeceira no muro norte que se corresponde coa sancristía. A nave cóbrese a dúas augas con tella cerámica e unha mesma altura. Interiormente a nave posúe bóveda de canón dividida por dous arcos faixóns. Podemos datar a cruz parroquial nos anos finais do séc. XVII, a cal mantén a pureza orixinal; unha auténtica xoia diocesana de lámina de prata fina montada sobre madeira.