Asentada na parroquia de Darbo, á beira da praia co mesmo nome. A construción é de estilo románico, e non se coñece a súa data exacta de construción. A finais do Século XVI a igrexa atopábase moi deteriorada, e foi no 1603 cando se restaurou, perdendo gran parte das súas trazas románicas. Tamén se dispuxo un novo deseño como a cruz sobre o campanario. A ermida permaneceu en estado ruinoso durante gran parte do século XX, sendo reconstruída para o culto nos anos 80. A lenda conta que as irmás de Lázaro, Santa Marta e Santa Magdalena, escapando da persecución chegaron ás costas do Morrazo, sendo o lugar exacto onde se atopa a capela co mesmo nome. A iconografía representa a Santa Marta co tributo propio dos leprosos: o caldeiriño suxeito pola man. Utilizábase como sinal sonoro para advertir aos veciños da proximidade  dun enfermo.