O templo foi construído, segundo se le no arco, en 1742, para substituír o anterior de estilo románico. Escavacións recentes permitiron descubrir restos románicos como a cripta, unha escaleira entre muros, un "Agnus Dei" e dúas columnas cos seus capiteis. A construción actual é dunha única planta rectangular, capela no lateral sur e sancristía engadida á cabeceira. A nave principal divídese en catro tramos con tres arcos faixóns de medio punto apoiados sobre pilastras pegadas aos muros e contrarrestadas no exterior por contrafortes. A cuberta é a dúas augas. Os muros son de cantería de granito. No primeiro tramo da nave está a tribuna á que se accede por unha escaleira en forma de "L" no interior muro, dende esta accédese ao campanario. A fachada principal é de gran sinxeleza, nela ábrese a porta de arco rebaixado, sobre esta un frontón triangular formado por molduras cunha imaxe da Virxe no tímpano. A continuación ábrese unha ventá rectangular. Remata en cornixa a dúas augas, no seu vértice unha peaña sostén o corpo da torre formado por catro machóns unidos entre si por arcos de medio punto e rematada por unha cúpula cónica coroada por un pináculo.