Igrexa do século XII, formada por nave rectangular e ábsida da mesma forma. Os muros son principalmente de cantería de granito e cuberta de tella a dúas augas. Nun perpiaño conserva a inscrición da data da súa construción, e igualmente coñecemos o nome do mestre de obra, un tal Pelagio. O frontis foi reformado; malia todo conserva porta alintelada con mochetas zoomorfas, e sobre ela elévase o tímpano e arco semicircular de aresta, gornecido por outro arco incompleto nos arranques a un e outro lado.

As ventás dos muros testeiros tanto da nave coma da ábsida seguen o mesmo modelo construtivo, dispoñen de arco de medio punto, columnas acobadadas e capiteis de decoración vexetal. Non se conserva a da fachada principal. 

No interior do arco triunfal posúe dúas arquivoltas de sección rectangular; érguese a interior sobre unha imposta que a separa do muro e a exterior apoiase en columnas apegadas monolíticas, sobre as que se sitúan os capiteis e as impostas. Os capiteis historiados figuran a adoración dos reis magos e a resurrección.