Edificio que ten as súas orixes no século XII, e que sufriu importantes reformas no XVIII. Ten planta rectangular, coa sancristía apegada ao alzado sur do presbiterio. Está cuberta con tella a dúas augas na nave e a capela maior a catro. A sancristía está apegada ao alzado sur do presbiterio. Porta norte románica con arco de medio punto con arquivolta de baquetón e escocias, gornición lisa, columnas acobadadas e un tímpano liso. O arco triunfal da nave é de medio punto e imposta. Unha espadana de dous vans culmina a fachada principal. Conserva no interior un retablo neoclásico realizado no ano 1885.