Esta igrexa formou parte dun desaparecido cenobio medieval. Sufriu numerosas reformas no século XVIII no frontis e a nave, á que se lle pegou a sancristía. No século XIX perdeu a torre medieval. A súa planta é rectangular con ábsida semicircular. Os muros que a conforman son de cachotaría e cadeirado de granito, e a cuberta de tella a dúas augas. A nave é rectangular, con bóveda de canón dividida interiormente por tres arcos faixóns de medio punto sobre pilastras. O arco triunfal é de forma semiesférica e imposta. A capela maior está cuberta con bóveda de canón. O frontis está rematado cunha torre de dous corpos rematada en cupulín. O primeiro é cadrado, con vans de arco de medio punto, e o segúndo é de forma octogonal con catro vans.