Vivenda de estilo autóctono galego, concibida como un pequeno complexo de descanso do seu promotor, retornado de Cuba. Construído en 1919, o inmoble consta de dúas plantas e un baixo cuberta, con tellado de lousa a dúas augas. A edificación tiña un uso exclusivamente residencial, mais conta na parte traseira cun xardín no que medran palmeiras, iucas e araucarias, e no que o seu promotor se entretiña no seu tempo de ocio. Este xardín inclúe ademais un curioso pombal que cun depósito de auga en alto que lle outorga aparencia de faro, unha fonte, un forno, un merendeiro e unha pérgola.
Forma parte da Ruta dos Indianos polas parroquias.