Trátase dunha capela de moi reducidas dimensións e de planta rectangular construída en perpiaños de pedra de diferentes tamaños e formas labrados pola cara exterior e pola interior. A súa cuberta é a dúas augas e está rematada por unha cornixa de pedra. A súa fachada está coroada por unha pequena espadana rematada nunha cruz antefixa e presenta unha pequena e modesta porta de acceso con lumieira; a capela só ten unha pequena fiestra cadrada no muro meridional que ilumina tenuemente o seu interior. O elemento máis característico desta capela é a presenza dalgúns elementos de orixe prerrománica e/ou tardorrománica, tales como unha pedra decorada con motivos trenzados moi propios da cultura castrexa –que, segundo os investigadores, se situaba nas lumieiras das vivendas cunha posible función protectora– que se atopa na testeira da capela; e unha ara votiva dedicada aos lares viais –entes pagás protectores dos viaxeiros e camiñantes– do período tardorromano, que está a ser empregada desde tempos inmemoriais como pía bautismal.