Pequena capela de longa tradición, que testemuña a existencia dun vello camiño a San Andrés, agora en desuso. Exteriormente debemos falar dunha sobriedade imposta pola pobre obra de mantemento de 1973, na que desapareceron practicamente todos os ornamentos exteriores, a excepción do motivo heráldico do mosteiro de Oseira da fachada traseira, gran propietario na zona da parroquia de Labacengos ata o século XIX. Consta dunha fachada principal dividida en tres corpos por dúas franxas que ascenden para dar lugar a base da espadana de cemento, e dun tellado a dúas augas de uralita. No interior, o espazo divídese en dúas estancias, atopando na primeira dous sartegos medievais que flanquean a entrada, conservada da obra do século XVIII, á segunda estancia, na que atopamos un retablo propio do barroco final tamén do XVIII, no que destaca a variedade estatuaria de gran calidade.