Camiño dos sete faros
O Magnus Portus Artabrorum é o nome con que os romanos denominaron un lugar do ángulo noroeste da costa de Galicia, entre as rías de Ares e a de Ortigueira, cuxo emprazamento exacto descoñecemos. Cen quilómetros de liña costeira coas combinacións paisaxísticas de mar e terra máis espectaculares do arco atlántico: tres rías, areais xenerosos en ondas e dunas, lagoas litorais e os cantís máis altos de Europa. Este é un lugar declarado de alto interese xeolóxico, e o seu renome internacional xustificaríase por si só na variedade de rochas na que se alicerzan estas auténticas serras como a da Capelada debruzadas sobre o océano. Na súa aba sitúase un dos lugares de peregrinación máis ancestrais, Santo André de Teixido, onde o dito popular claramente afirma que vai de morto o que non foi de vivo. En verdade é unha das mecas da Galicia máxica cos seus ex votos de miga de pan e a súa capela dos ofrecidos.

Neste treito cóntanse ademais numerosos e humildes faros. Os camiños por terra que ata eles conducen contaxian a emoción escénica dese fronte a fronte coa inmensidade. Na ría de Ferrol, o do cabo Prioriño e, un pouco máis ao norte, o seu irmán do cabo Prior son dúas desas pequenas luces solitarias. Entre elas sitúase a praia de Doniños que posúe a primeira das lagoas litorais características desta zona. Supera en profundidade ás dos outros areais de San Xurxo ou Pantín, tamén con espazos lacustres de auga doce. Con todo, a meirande é a lagoa da Frouxeira, a única de augas salobres, situada na praia de Valdoviño. Trátase dunha zona húmida protexida e importante acubillo de aves.