A igrexa parroquial presenta planta rectangular sen diferenciación nítida da ábsida. Foi reconstruída no século XVIII segundo consta nunha inscrición conservada na fachada. No interior gárdase un sagrario que procede da capela do Socorro de San Martiño Pinario: é de madeira policromada, recuberto de pan de ouro. Nel hai tallados numerosos angelotes e outras figuras que se adscriben á escultura barroca. Do mosteiro queda a casa reitoral de planta rectangular que está rodeada dun poderoso muro de mampostería no que se abre un fermoso portalón en cuxo tímpano debúxase o escudo de San Martiño Pinario. Neste muro ábrense varios vans a modo de saetas ou aspilleras enmarcadas por pedras de granito.