Templo de planta rectangular dunha soa nave, que foi construído en diferentes épocas: a nave data do s. XII, foi ampliada no s. XVI e a fachada principal edificouse no s. XVIII. Fabricada en cadeirado granítico, con cuberta de lousa a dúas augas en nave e a catro en presbiterio, máis alto. Frontis con porta alintelada e espadaña dun só corpo. Porta lateral románica de arco de medio punto, de catro doelas, ao lado das cales hai unha cruz labrada co anagrama "Jesús Christus Philius Dei Salvator". No muro lateral dereito, onde se sitúa esta porta, conserva antigos canecillos de gran sinxeleza no aleiro. Interior: arco triunfal oxival, presbiterio con bóveda de nervios e sepulcro de Antonio Pardo Osorio, enterrado en 1601, e dono do lindante Pazo de Samarugo, ao que pertenceu esta Igrexa, e retablo maior moderno procedente da catedral de Mondoñedo con varios talles de antigüidade. Adro con cruceiro e cemiterio parroquiais.