Construída a finais do s.XV, sofre unha reconstrución en 1780. Santuario de estilo románico - neoclásico. Consta dunha soa nave con presbiterio de planta rectangular. A ábsida cóbrese cunha bóveda de canón corrido en cantería e a nave con tellado a dúas augas. Conta cun pequeno rosetón situado sobre a porta principal de entrada, moi usado na arquitectura románica e gótica polo que cabe pensar que se trata dunha peza da capela primitiva. No muro norte exterior obsérvase unha porta traveseira e un altar que facía de capela ao aire libre para as grandes concentracións relixiosas e as romarías. A fachada principal segue un esquema pentagonal: unha porta de luz rectangular, un van de reducidas dimensións tamén rectangular e unha espadana con dous arcos de medio punto peraltados que acollen ás campás.
Está situada no itinerario do Camiño cara Fisterra.