Igrexa parroquial de exuberante estilo barroco que destaca pola proporción, compartimentación e elegancia das súas liñas arquitectónicas, con sobrecarga decorativa propia deste estilo, destacando un reiterativo motivo barroco como é o pináculo con bólas a xeito de terminación, que invade todos os ángulos do edificio. Edificada en 1715, posúe planta de cruz latina e catro capelas laterais: dúas pegadas á nave central e as outras dúas a extremos de cruceiro. A cuberta é abovedada, dispoñéndose unha luminosa cúpula no centro do cruceiro.

No interior hai que resaltar a riqueza da súa imaxinaría así como os diferentes retablos barrocos existentes, obra do escultor Domingo de Fornelos. O que preside o altar maior está dedicado ao santo patrón da igrexa, mentres os restantes honran a Santiago e San Miguel, presididos ambos os dous polo escudo dos Tábora.