Sitúase dentro do recinto amurallado. Representa unha bela mostra do estilo renacentista, hoxe convertida en igrexa parroquial cando a súa afastada orixe a sitúa como capela dependente do castelo baixo a advocación de San Lourenzo. Construída no século XIII, foi ampliada no século XVI. Na súa portada conserva unha magnífica reliquia do século XVI. No seu interior destaca o retablo da capela maior datado cara a 1694 así como un fermoso talle do Cristo da Victoria de 1733. Nos anos 70 experimentou un proceso de restauración levado a cabo con grande acerto. Descubríronse arcos ocultos no seu interior e incrustáronse no muro cinco escudos heráldicos salvándoos de posibles roubos.