Turismo de Galicia

Ofrece unha experiencia única, illados na natureza percorrendo os grandes terreos de caza do lobo. Algunha destas rutas permite observar un abraiante circo glaciar e varias fervenzas como a de Arcos. Na Ribeira Pequena salienta a ruta dos cercados que nos achega aos espazos dos cervos e outros ungulados en semiliberdade. Son precisamente cervos, cabras do monte, gamos, rebezos, muflóns as estrelas do parque. Habitan espazos valados que facilitan o control das poboacións e fai do seu albiscamento unha das experiencias de máis grato recordo dos visitantes.

Macizo Central

O Invernadeiro é o corazón dunha vasta zona montañosa practicamente despoboada. As maiores elevacións atópanse na Serra de Queixa, que ostenta o punto máis alto na estación de montaña de Manzaneda (1.782 m), e na Serra de San Mamede (1.619 m). Rexistran abundantes precipitacións en forma de chuvia e neve, pero tamén importantes períodos estacionais de seca.

Desde A Proba de Trives podemos ascender ata a estación de montaña de Manzaneda con múltiples opcións turísticas xa que non limita a súa actividade tan só á temporada de esquí. É o punto de partida de varias rutas de sendeirismo á busca da antiga actividade glaciar da montaña. Tamén podemos optar por continuar ata Celeiros, capital municipal de Chandrexa de Queixa.

Na outra vertente do macizo, dúas son as posibilidades. Por unha banda, no concello de Vilariño de Conso, os encraves de Pradoalbar, onde o río enche o val de gran beleza; e Chaguazoso, onde veremos unha espectacular morrena glaciar e a fervenza do río Cenza.

A media altitude son frecuentes as extensións arboradas. Bosques autóctonos de interese botánico pola presenza conxunta de especies atlánticas e mediterráneas como carballos e cerquiños. Unha das manchas máis curiosas é o Bidueiral de Montederramo, dunhas 250 hectáreas na parroquia de Gabín, propiciado pola necesidade desta madeira para os outrora numerosos zoqueiros e carpinteiros da zona.

Por outra banda, nas terras do Bolo, o Canón do río Bibei. A fotografía por antonomasia encádrase co santuario barroco das Ermidas pendurado no monte entre ladeiras de viñedos e un bo definidor climático como é a presenza de oliveiras. A paisaxe dos socalcos para vencer o forte desnivel acada aquí unha das súas mellores mostras. O río asiste e resiste a esta longa historia de humanización que vén de lonxe, como a sólida ponte romana do Bibei capaz de soportar aínda o tráfico moderno.

Boa recuperación do estrato arbóreo e dos piñeirais. Ao abeiro de abruptas abas, consérvanse bosques maduros de carácter autóctono. Excelente representación arbustiva de media montaña.

A fauna presenta a pirámide trófica completa. Bioindicadores da saúde dos ecosistemas fluviais como a lontra e outras especies aínda máis escasas a nivel ibérico.