Turismo de Galicia

Xunto ás primeiras casas da aldea de Mouruás, en San Xoán do Río, atoparedes o cartel que sinaliza o inicio de ruta, reza: “A Fraga”. Espéravos desde aquí un bosque que vive pendurado nas inclinadas ladeiras do val do río Navea.

As vistas ao val do río tamén chamarán a vosa atención!

A ruta que propoñemos continúa a través dos camiños que vos levarán, en primeiro lugar, a San Xoán do Río-Fondevila. Alí recomendámosvos facer unha visita á aula de natureza, un grande apoio para axudarvos a orientarvos e para ofrecervos máis información sobre a ruta; así non perderedes nada! Desde aí penetraredes no bosque, percorrendo zonas nas que domina o castiñeiro, outras nas que se impón a fraga de sempre ou as formacións arbóreas que dan nome ao lugar: reboleiras. 

Percorreredes unha ruta de trazado suave e sabor intenso que vos facilitará unha aproximación moi suxestiva a un bosque singular, ao tempo que nos abre as portas a rutas máis longas a través do bosque e do val do río.

Diferentes camiños pódennos levar ao Souto de Rozavales, pero talvez o mellor é o que parte da vila de Manzaneda, xunto á porta da Vila.

Esta ruta proporcionaravos un par de quilómetros entre castiñeiros centenarios, por un camiño de trazado amable, xunto a un refrescante rairo. O cartel que indica a dirección cara ós Castiñeiros de Pumbairiños e un panel informativo cun esquema da ruta. Alí tamén figuran as pistas finais sobre o camiño e as súas propostas.

Ao principio percorreredes unha típica corredoira que une a zona urbana de Manzaneda coa súa contorna rural. Máis adiante, un camiño xunto ao rairo que desemboca nun bosque de espectaculares castiñeiros; un recuncho no cal estes, pola súa idade e pola súa presenza, alcanzan o cualificativo de marabillosos! A máis vella de todos, a árbore decana, con máis de mil anos, xustifica só coa súa presenza esta ruta, e mesmo a viaxe.

O regreso poderédelo facer polo mesmo camiño.

Existen varias alternativas para coñecer o Teixido de Casaio, aínda que debemos advertir de que o acceso a este ancestral e único bosque non é sinxelo, nin moito menos apto para todos os públicos. Recomendamos que se non sodes expertos en montañismo, en interpretación de mapas e orientación, contactedes cun guía de natureza coñecedor do territorio que vos acompañe durante o traxecto. Os guías non só vos proporcionarán seguridade na montaña, senón que compartirán convosco miles de anécdotas e historias sobre os recunchos que ides percorrer.

Que sensación! Os centos de anos que leva alí a anciá árbore! Unha das máis fieis testemuñas do paso do tempo, sen dúbida.

De todos os camiños que nos levan ao Teixadal, propoñémosvos o máis curto, que é á súa vez o menos duro. O camiño comezarédelo nunha canteira de lousa situada na parte baixa da Cabrita, onde poderedes deixar o voso vehículo. Tede en conta que no inverno é moi probable atoparvos con neve, o que vos impedirá aproximarvos ata este punto en coche. Desde a canteira, ascenderedes por un sendeiro ben marcado ata a parte máis alta do camiño, onde estaredes a 1.840 metros de altitude.

Unha vez alcanzado o punto máis alto da ruta, descenderedes ata o collado do Campo de Valborraz. Un pouco antes, na cota de 1.700 metros, descenderedes por un camiño de forte pendente ata incorporarvos ao que vén da mina de volframio abandonada da Picota. Continuando o camiño, agora máis relaxado e tranquilo, pronto comezaredes a ver os primeiros teixos e acivros, que nos dan a benvida ao tesouro oculto. Saberedes que chegastes oficialmente ao Teixadal de Casaio ao atravesar, moitísimo coidado!, o río Penedo, saltando de pedra en pedra.

Tralos primeiros metros, moi pronto, á vosa man dereita atoparedes un dos teixos máis vellos e grandes do bosque.  A vosa experiencia continuará no medio de innumerables teixos con todas as formas e tamaños, moitos deles crecendo a partir de grandes ramas pousadas no chan. Acompañan aos teixos, acivros, bidueiros, abeleiras, sorbeiras, carballos, freixos e pradairos. As ramas dos teixos e das demais árbores, apenas deixan pasar a luz do sol e a sensación que se experimenta é a de estar no medio dun estraño, antigo e máxico bosque. Non vos creades tolos se vos parece ver un trasno ou unha fada entre as pólas: se existen, o seu fogar predilecto sería este bosque. E o mellor de todo: a ruta finalizará ao pé dunha fervenza de auga e excelente bañeira para os calorosos días do verán que nos regala o río Penedo ao seu paso polo Teixido.

O camiño de regreso será o mesmo que á ida, tendo en conta que, o forte descenso desde o Campo de Valborraz ata o camiño agora se vai converter nun forte ascenso. Será unha ruta esixente, pero a vosa experiencia de pasear por este bosque acompañaravos sempre, faravos sentir especiais, únicos e moi privilexiados.