Turismo de Galicia

O propósito inicial deste faro era chamar a atención sobre o alto risco dos baixos que abundan nesta liña de costa, aínda que non sempre o conseguiu. Ao longo de tantos anos de actividade, esta torre foi testemuña dalgún que outro afundimento. O naufraxio do transatlántico Santa Isabel fronte á illa de Sálvora, probablemente por unha confusión entre o faro de Corrubedo e o de Sálvora, foi o causante de que se trocara a luz branca por unha vermella, o que lle valeu o alcume de “faro comunista”.

Deixando atrás este enclave, poñémonos en camiño cara ao noso seguinte destino. Trocamos o asfalto por camiños de madeira e area, internándonos no Parque Natural de Corrubedo. Alí, camuflado entre o contorno salvaxe da zona, atoparedes o Centro de Interpretación Casa da Costa (CIELGA). Trátase dun espazo didáctico que conta con exposicións sobre este particular ecosistema. A auténtica perla do conxunto é o propio complexo dunar de Corrubedo e as lagoas de Carregal e Vixán, que ocupa unha área de 1.000 hectáreas entre as parroquias de Corrubedo, Artes e Carreira. Preguntádelles aos biólogos calquera dúbida que teñades e logo poñede en práctica o aprendido, explorando e deixando as vosas pegadas sobre as brancas areas das praias do Vilar e da Ladeira, pertencentes ao Parque Natural. Animádevos, tamén, a visitar o espectacular cordón de area formado nun lento proceso por unha represa da auga que configurou a lagoa de Carregal. O transporte exercido polo vento permitiu o desenvolvemento de varios cordóns litorais de dunas, moitas delas semiestabilizadas pola vexetación, pero tamén unha móbil, a meirande do noroeste peninsular.

Conta a lenda, que na lagoa de Carregal está asolagada a cidade de Valverde onde habitaban os mouros que foron vencidos por Carlomagno. Vestixio desta lenda é a pegada do cabalo de Roldán, sobriño de Carlomagno, gravada nun penedo da lagoa cando este pediu, despois da posta de sol, unha hora máis de día para poder derrubar os inimigos. Por iso despois do solpor, aínda hai unha hora máis de luz.

Seguindo o fío desta lenda, poñemos rumbo ao porto de Aguiño para que una embarcación de recreo nos conduza ata á misteriosa illa de Sálvora. Segundo conta a historia, Roldán, certamente ferido, conseguiu escapar da contenda de Roncesvalles refuxiándose nesta illa arousá. Un día, mentres paseaba pola praia, atopou unha rapaza de gran beleza que saía do mar, caendo perdidamente namorado dela… Resultando ser unha serea! Tan grande foi o seu amor por Mariña (como así a bautizou el mesmo) que tiveron un fillo, dando lugar á estirpe dos Mariño. Froito desta mítica historia, atoparedes a estatua de pedra con forma de serea dándovos a benvida á illa e marcando o camiño de pedra que conduce ao faro de Sálvora, gardián da ría de Arousa, xunto co de San Vicente, no Grove.

Comezaremos a visita polo faro de Punta Cabalo, construído no 1852 e activo dende o seguinte. Nos seus inicios era atendido por dous torreiros e, tras sucesivas reformas, foi convertido en restaurante. Este faro, que xorde entre as rochas, é un lugar perfecto para gozar do solpor despois dunha intensa xornada de actividade na natureza. Sentados nalgunha das grandes rochas que hai xusto diante da torre e acariñados pola suave airexa mariña, conseguiredes albiscar a grandeza da ría de Arousa: dende as illas de Areoso e Rúa ata a desembocadura do Ulla. Neste tramo, milleiros de bateas arroladas polo mar dan lugar á meirande produción de mexillón do mundo.

Toda a illa é un relanzo de paz, pero un lugar moi especial é Area da Secada, unha praia natural de area branca que aínda conta cun contorno forestal virxe. A ela chegaremos atravesando un frondoso piñeiral por unha pasarela de madeira. O único son que escoitaredes é o relaxante bater das ondas e o rechouchío dalgún paxaro na busca de alimento. Esta é unha praia de augas tranquilas, ideal para a práctica de relaxantes deportes náuticos. Animádevos a alugar un kaiak para navegar entre as bateas de mexillóns e algún que outro arroaz curioso. Un erro que non debedes cometer é abandonar a illa sen dar conta dun bo prato de polbo, preparado ao característico estilo insular.

De volta ao “continente” visitamos O Grove, situado na entrada da ría de Arousa que, de non ser polo túmulo areoso da Lanzada, aínda sería unha illa. Internacionalmente coñecido pola súa gastronomía, O Grove celebra no mes de outubro a deliciosa festa do marisco, que non deberiades perder se vos coincide estar pola zona.

Se queredes ter unha inmellorable panorámica da ría, subide ata o cumio do monte Siradella. O pequeno esforzo que supón a subida aos seus 167 metros sobre o nivel do mar é amplamente recompensado polas espectaculares vistas do istmo da Lanzada e o complexo intermareal do Umia e do Grove, co Atlántico como pano de fondo. Xa que chegastes ata aquí, aproveitade o momento para visitar a Aula de Interpretación da Natureza onde, a través de material didáctico, comprenderedes a importancia de coidar o delicado ecosistema da zona.

Como colofón, nada mellor que rematar este percorrido pola costa salvaxe nun dos areais máis coñecidos e visitados das Rías Baixas, a praia da Lanzada. Aberta ao Atlántico, é ideal para a práctica de deportes como o surf ou o windsurf. Os seus máis de dous quilómetros de area branca e fina, así como a calidade das súas augas, fana digna merecedora de toda a súa sona. Fama que, por outra parte, tamén lle vén dada polas lendas que lle atribúen poderes máxicos ao seu santuario. A tradición rebélanos que tomar un baño de nove ondas xusto na media noite da romaría, o último día de agosto ou na de San Xoán, pon fin á infertilidade. Outra versión sostén que as mulleres que queiran completar o ritual de fecundidade deberán deitarse sobre o berce da Virxe que se atopa na capela de Nosa Señora da Lanzada. O santuario é unha igrexa románica de finais do século XII dende onde podemos contemplar unha das mellores vistas do areal.