Maio

Maio, posiblemente o mellor mesOs Ancares e Montes de Cervantes

Ver detalle

Maio, posiblemente o mellor mesCanón do Sil

Ver detalle

Maio, posiblemente o mellor mesOímbra, Monterrei e Verín

Ver detalle

Maio, posiblemente o mellor mesSerra da Enciña da Lastra

Ver detalle

Escoitar
A miña viaxe
A MIÑA VIAXE
- Engadir
- Ir a miña viaxe
Compartir
COMPARTIR
Correo
Imprimir

En plena tempada de cría

Maio é o mes no que a primavera alcanza en Galicia o seu máximo esplendor. Días longos, sol e chuvia. As aves residentes encóntranse en plena cría e afánanse por alimentar os seus pitiños. As estivais, procedentes da súa estadía invernal en África, encóntranse xa con nós. É o momento ideal para saír ao campo, enchouparse de cantos e gozar, case sen esforzo, con ducias de especies no medio das mil e unha cores que maio nos regala.

Un dos grupos de aves máis atractivos para moitos observadores son as rapaces

En maio están todas aquí: desde as habituais e ubicuas , como o miñato común, o lagarteiro ou o gabián, a aquelas que só nos visitan na primavera e no verán para criar. Así, ás que chegaron xa no mes de abril, como a tartaraña cincenta, o falcón pequeno, a aguia calzada, a aguia cobreira ou o millafre negro, únenselles outras como o miñato abelleiro, que habitualmente pasa inadvertido debido ao seu grande parecido co miñato común, moito máis habitual.

Para observar tal cantidade de especies, sen dúbida os lugares ideais son os grandes espazos do interior do país; un dos máis destacados é a Serra da Enciña da Lastra, onde imos poder observar todas estas especies, e algunha máis, simplemente paseando por algún dos seus carreiros. Outros bos lugares para observar estas aves son os Canóns do Sil, os vales do Bibei e Navea, a Ribeira Sacra Norte ou zonas de montaña como Calvos de Randín e Baltar, Pena Trevinca e Serra do Eixe, O Courel e Os Ancares e Montes de Cervantes.

Abrir mapa interactivo

Cegoña branca (Ciconia ciconia)

Tartaraña cincenta (Circus pygargus)

Ferreiriño cristado (Lophophanes cristatus)

Abellaruco (Merops apiaster)

Zonas con hábitats abertos como A Limia, A Terra Chá ou incluso áreas montañosas como a Serra do Candán e Brañas de Xestoso ou Terra das Frieiras, son tamén bos lugares para as aves rapaces. Se estamos atentos, conseguiremos ver tartarañas cincentas e gatafornelas cazando nos pasteiros e entre o monte baixo que caracteriza estes lugares.

Nas áreas de monte baixo e bosquetes de todas estas zonas do interior que mencionamos, habemos poder ver con relativa facilidade especies como o picanzo vermello, que desde África vén para reproducirse nos nosos campos. Trátase dunha pequena ave enmascarada e particularmente fera, que caza pequenos paxaros, ratiños, muraños, lagartos e insectos que adoitan empalar en arbustos ou arames espiñentos para devoralos.

Maio é o mes do ouriolo

Os machos desta especie locen unha espectacular cor amarela mentres que as femias son máis misteriosas cos seus tons verdes. Os seu hábitat ideal está nos bosques ben conservados das ribeiras fluviais. Alí é moi doado escoitar o seu canto, aínda que é máis difícil velos, pois viven debaixo do dosel arbóreo, lonxe das miradas indiscretas. Algúns dos mellores sitios para intentalo son a beiras do río Támega en Oímbra, Monterrei e Verín, a cola do próximo encoro de San Martiño ou as ribeiras dos ríos Miño e Neira nas comarcas de Lugo e Sarria.

Maio tamén é un bo mes para as aves acuáticas que constrúen o seu niño nas nosas zonas húmidas

Patos de distintas especies, mergullóns cristados e pequenos, galiñolas negras e de auga poden observarse nas lagoas dos zonas húmidas da Terra Chá, en distintos encoros como o de San Martiño, o de Abegondo-Cecebre e o da Fervenza e Baíñas, ou lagoas litorais como a de Xarfas en Louro (Muros) ou a de Vixán no Parque Natural de Corrubedo. Nesta última imos poder observar ademais a escasa tartaraña das xunqueiras ou a aínda máis escasa garza vermella.

Non podes perder

Mai

Maio é o momento para gozar dunha boa cantidade de especies de aves rapaces que podemos ver en diferentes espazos. Se o que buscamos é variedade nun lugar pequeno e accesible, se cadra a mellor opción sexa a Serra da Enciña da Lastra. De todos os xeitos, en case todos os sistemas montañosos e áreas abertas imos encontrar unha boa cantidade de especies deste grupo.
Para intentar ver a aguia real, quizais o mellor lugar sexa a Serra do Xurés. Para ver a escasa gatafornela, nada como visitar os cumios dos Ancares e Montes de Cervantes ou os do Courel e Pena Trevinca e Serra do Eixe. A tartaraña cincenta habemos poder vela máis facilmente na Serra do Candán e Brañas do Xestoso, na Limia, na Terra Chá e en Calvos de Randín e Baltar, onde poderemos localizar, cun pouco de sorte, especies menos habituais como a becacina común.
Noutros lugares, como os Canóns do río Sil ou a contorna do río Miño, na Ribeira Sacra Norte, habemos atopar tamén millafres negros ou a máis discreta aguia calzada.
En aldeas, vilas e cidades os cirrios comúns xa chegaron e afánanse na reprodución; non podes perder as súas vertixinosas acrobacias, especialmente no serán, un espectáculo ao alcance de calquera e case sen saír da casa.
Imaxinas unha ave multicolor no medio da campiña? Pois non a imaxines, vai buscar o abellaruco común ás zonas máis cálidas de Galicia, como os vales do Bibei e Navea, a Serra da Enciña da Lastra ou os Soutos de Riós.
As zonas húmidas como as da Terra Chá, o Encoro de Abegondo-Cecebre, o de San Martiño ou a Lagoa de Vixán, no Parque Natural Complexo Dunar de Corrubedo, son excelentes para gozar das aves acuáticas que alí aniñan. Ademais, os seráns poden agasallarnos ducias de aves insectívoras cazando a rentes da auga, como a andoriña ou o cirrio.
De noite tamén podemos seguir localizando aves. Desde xusto antes da caída do sol e ata un par de horas despois, saír ao campo permítenos escoitar especies como as avenoiteiras cincentas, difíciles de ver pero fáciles de escoitar. Nos hábitats mellor conservados imos poder localizar o moucho pequeno ou, nas partes máis cálidas, o moucho de orellas. Para este exercicio de escoita, nada mellor que Oímbra, Monterrei e Verín, a Serra da Enciña da Lastra, os Soutos de Riós ou as Terras das Frieiras.