Pequeno templo neoclásico dedicado á Nosa Señora do Socorro. Realizado polo arquitecto Pedro Lizardi (1767). O corpo que conforma a súa única nave é por completo rectangular, con rectos e lisos muros. Coro situado aos pés, con bóvedas de arestas e arcos sostidos por ménsulas pegadas ao muro. Tres pequenas ábsidas na capela maior. O seu exterior é aínda de maior simplicidade, definido por pilastras laterais e unha pequena cornixa na parte superior. Todo iso definido por unha fina cachotaría. A espadaña foi levantada na segunda metade do século XIX. No seu interior atópanse dúas imaxes de gran devoción: o Cristo dos navegantes e a Virxe do Socorro.