Templo de planta de cruz inmisa que data do s. XVII, con reformas posteriores. Fabricado en cachotería luosenta e granítica con reforzos graníticos en esquinais e vans, e con cuberta de lousa a dúas augas en nave e a catro en capela maior, máis alta. Dunha soa nave e con sancristía pegada en cabeceira. En frontis, espadana de dobre van (á que se accede por escaleiras de caracol polo interior da parede) e escultura de pedra do patrón: San Cosme. Interior: arco triunfal de medio punto, pavimento de laxes de lousa, retablo maior de finais do XVII e retablos laterais, un renacentista e outro da segunda metade do XVII, con varios talles antigos.