Construída entre os séculos XVIII e XX, de estilo Barroco – Ecléctico. Capela dunha soa nave de planta rectangular cóbrese cun tellado a dúas augas con tella curva do país. O trazo máis característico é o pórtico pegado ao muro sur, un pórtico de cantería aberto por tres dos seus lados que servía para abrigar aos romeiros das inclemencias do tempo e como altar exterior nos días de festa. Está situada na ladeira do Monte Sino e preto do Camiño a Fisterra-Muxía. Lugar célebre pola romaría que se celebra na honra de Santa Lucía. O ritual consiste en lavar os ollos enfermos coa auga da fonte santa, secalos cun pano e deixalo colgado nas matogueiras que medran arredor da fonte. Este ritual hidrolátrico, posiblemente de orixes ancestrais, foi cristianizado ao estenderse o culto ao apóstolo.