Restaurada en 1963, a súa fundación atribúese a un diácono do s. VIII. Ten unha nave de planta rectangular, muros de cantería e a cuberta a dúas e catro augas e tellado de lousa. A fachada, ten unha torre, que fai de frontis, de tres corpos. O primeiro corpo constitúe un cabido que resgarda a porta, enmarcada por un arco de medio punto, o segundo ten catro vans e o superior está coroado por catro pináculos. Ten un retablo barroco no interior. Antigamente esta igrexa estaba ligada ao desaparecido Monasterio de O Cebreiro, ao que subministraba liño.