Igrexa románica declarada Monumento Nacional, reedificada no século IX, ampliada no século XII e reformada nos séculos XVII e XX, de estilo románico moi puro. Destacan as súas fachadas laterais de pedra con variados canzorros de formas variadas nos beirados. Na ábsida, sobre o beirado chaman a atención un cordón labrado e unha roseta esculpida sobre a ventá central, así como curiosos canzorros. No interior, pía bautismal, diferentes retablos e interesante inscrición epigráfica no muro lateral esquerdo.