CANÓN DO SIL (A RIBEIRA SACRA)
Espazos naturais
No Camiño de Santiago
Localización
Lugo
A Pobra do Brollón | Carballedo | Chantada | Monforte de Lemos | O Saviñao | Pantón | Ribas de Sil | Sober
OurenseA Peroxa | A Teixeira | Castro Caldelas | Montederramo | Nogueira de Ramuín | Parada de Sil
Coordenadas:
42º 24' 54.9" N - 7º 38' 33.8" W
Descrición
Cultura interior
A erosión fluvial do Sil labrou sen pausa a profunda fenda que o conduce ata desembocar na esquerda do Miño. Na súas paredes imposibles buscaron refuxio monxes e eremitas que coa mesma paciencia secular as poboaron de mosteiros. Ata unha ducia de cenobios, románicos e beneditinos a maioría, que lle deron o nome xa documentado desde a Idade Media de Rivoyra Sacrata.
Aínda que se trate dun dos mellores espazos naturais definidos polos dous grandes ríos, ninguén sabe onde comeza e remata exactamente a Ribeira Sacra. Poida que os seus límites verdadeiros veñan dados pola presenza das vides nas ladeiras de solaina. De aquí saían os viños de Amandi que acadaron sona de exquisitos xa en tempos do Imperio romano, e hoxe contan cunha Denominación de Orixe que os ampara.
Os mosteiros foron exclaustrados e as augas remansadas en sucesivos encoros, pero a forza da paisaxe segue latexando en cada colleita dos seus froitos. Admira a difícil vendima nas fortes pendentes só cultivables en socalcos, na mellor mostra de paisaxe humanizada sen présa.
A natureza máis agreste atopa o seu sitio nos afloramentos graníticos revestidos de matogueiras e bosques de castiñeiros e carballos. As peculiares condicións climáticas das zonas máis resgardadas favorecen a presenza de especies mediterráneas como as sobreiras e os érbedos. Os rochedos altos das gargantas téñense citado en ocasións como un dos últimos refuxios das aves rapaces máis ameazadas.
A erosión fluvial do Sil labrou sen pausa a profunda fenda que o conduce ata desembocar na esquerda do Miño. Na súas paredes imposibles buscaron refuxio monxes e eremitas que coa mesma paciencia secular as poboaron de mosteiros. Ata unha ducia de cenobios, románicos e beneditinos a maioría, que lle deron o nome xa documentado desde a Idade Media de Rivoyra Sacrata.
Aínda que se trate dun dos mellores espazos naturais definidos polos dous grandes ríos, ninguén sabe onde comeza e remata exactamente a Ribeira Sacra. Poida que os seus límites verdadeiros veñan dados pola presenza das vides nas ladeiras de solaina. De aquí saían os viños de Amandi que acadaron sona de exquisitos xa en tempos do Imperio romano, e hoxe contan cunha Denominación de Orixe que os ampara.
Os mosteiros foron exclaustrados e as augas remansadas en sucesivos encoros, pero a forza da paisaxe segue latexando en cada colleita dos seus froitos. Admira a difícil vendima nas fortes pendentes só cultivables en socalcos, na mellor mostra de paisaxe humanizada sen présa.
A natureza máis agreste atopa o seu sitio nos afloramentos graníticos revestidos de matogueiras e bosques de castiñeiros e carballos. As peculiares condicións climáticas das zonas máis resgardadas favorecen a presenza de especies mediterráneas como as sobreiras e os érbedos. Os rochedos altos das gargantas téñense citado en ocasións como un dos últimos refuxios das aves rapaces máis ameazadas.
Acceso
Varios desvíos ao canón do Sil polo sur desde
a OU-536 A Rúa-Ourense. Estrada local desde
Castro Caldelas ata Luíntra por Parada de Sil.
Acceso a varios puntos do Sil e do Miño desde
Os Peares, entre Ourense e Monforte de
Lemos. Para o canón doMiño, desde Chantada
ou desde Monforte de Lemos comunicadas
entre elas polo CRG-2.1.
Camiños de Santiago
Camiño de Inverno
Situación
En sentido amplo, a Ribeira Sacra comprende
territorios dos concellos de Castro Caldelas,
Montederramo, A Teixeira, Parada de Sil,
Nogueira de Ramuín e A Peroxa na provincia
de Ourense; e os de Chantada, Carballedo, O
Saviñao, Pantón, Sober,Monforte de Lemos, A
Pobra de Brollón e Ribas de Sil na provincia de
Lugo. O canón do Sil abrangue os últimos 25
km do río anteriores á súa desembocadura no
Miño, na localidade dos Peares.
Superficie
5.914 ha.
Servizos
Aloxamento: Si.
Comer: Si.
Comer: Si.
Sen pérdida
Os Peares é o punto preciso onde se xuntan os dous grandes ríos do noroeste.
Segundo o dito popular, o Sil leva a auga e o Miño, a fama. Augas arriba, os
dous por separado, formaron profundos canóns que no caso do Sil acadan o
punto máximo nos 500 metros de profundidade. A estrada de servizo ás presas
hidroeléctricas que parte dos Peares introdúcenos nesta paisaxe cunha
abraiante sensación de aventura.
Unha das formas máis espectaculares de coñecer a Ribeira Sacra é pola auga. Os dous cursos fluviais son navegables en catamarán. O Sil desde os embarcadoiros ourensáns de Santo Estevo (Nogueira de Ramuín) e Abeleda (Castro Caldelas). O Miño desde a localidade luguesa de Belesar (O Saviñao). Os itinerarios turísticos teñen o seu percorrido polo corazón mesmo da paisaxe.
Os mosteiros máis apegados ao fluír do Sil son os de Santo Estevo de Ribas de Sil e o de Santa Cristina. Ao primeiro, convertido en establecemento hoteleiro, accédese desde a localidade de Luíntra (Nogueira de Ramuín) ou, se queremos alongar o camiño, polo mosteiro de San Pedro de Rocas (desvío na OU-536 en Tarreirigo, Esgos). O centro de interpretación do cenobio de Rocas, considerado o primeiro de Galicia, dálle valor engadido á visita. Ao de Santa Cristina, desde Parada do Sil por unha estrada de ida e volta. A baixada ata este mosteiro realízase entre a espesura de árbores centenarias. Tamén desde Parada de Sil, unha breve pista de terra conduce ata o denominado Balcóns deMadrid. Trátase dun miradoiro de vertixe sobre o abismo, e na outra beira do río veremos o santuario de Cadeiras (Sober) e a chaira de Monforte como horizonte. Non faltarán no camiño outros miradoiros, como a andamiaxe entre Vilouxe e Caxide onde o canón acada a súa máxima altitude.
Desde O Castro de Caldelas, cuxo castelo permite outear previamente a paisaxe, parte unha estrada que curva a curva se perde polos segredos da Ribeira Sacra.
Unha das formas máis espectaculares de coñecer a Ribeira Sacra é pola auga. Os dous cursos fluviais son navegables en catamarán. O Sil desde os embarcadoiros ourensáns de Santo Estevo (Nogueira de Ramuín) e Abeleda (Castro Caldelas). O Miño desde a localidade luguesa de Belesar (O Saviñao). Os itinerarios turísticos teñen o seu percorrido polo corazón mesmo da paisaxe.
Os mosteiros máis apegados ao fluír do Sil son os de Santo Estevo de Ribas de Sil e o de Santa Cristina. Ao primeiro, convertido en establecemento hoteleiro, accédese desde a localidade de Luíntra (Nogueira de Ramuín) ou, se queremos alongar o camiño, polo mosteiro de San Pedro de Rocas (desvío na OU-536 en Tarreirigo, Esgos). O centro de interpretación do cenobio de Rocas, considerado o primeiro de Galicia, dálle valor engadido á visita. Ao de Santa Cristina, desde Parada do Sil por unha estrada de ida e volta. A baixada ata este mosteiro realízase entre a espesura de árbores centenarias. Tamén desde Parada de Sil, unha breve pista de terra conduce ata o denominado Balcóns deMadrid. Trátase dun miradoiro de vertixe sobre o abismo, e na outra beira do río veremos o santuario de Cadeiras (Sober) e a chaira de Monforte como horizonte. Non faltarán no camiño outros miradoiros, como a andamiaxe entre Vilouxe e Caxide onde o canón acada a súa máxima altitude.
Desde O Castro de Caldelas, cuxo castelo permite outear previamente a paisaxe, parte unha estrada que curva a curva se perde polos segredos da Ribeira Sacra.
Natureza senlleira
Sorprendentes paisaxes de
socalcos para o cultivo da vides.
As condicións climáticas permiten
que especies típicamente
mediterráneas atopen aquí
refuxio. Por exemplo, as sobreiras
e os érbedos que acompañan ás
manchas boscosas autóctonas de
carballos e castiñeiros. As aves
rapaces como a aguia real e o
falcón peregrino tamén atopa os
seu hábitat nos rochedos de máis
difícil acceso do canón.
Información e equipamentos
.
Plano
