Igrexa de orixe barroco, que foi totalmente reformada no XIX, mantendo do edificio anterior só a planta, con nave rectangular e presbiterio de tendencia cadrada. Os muros son de cachotaría e cadeirado de granito e cuberta de tella a dous e catro augas. Separa a nave do presbiterio un arco triunfal de medio punto sobre impostas e pilastras. No lenzo N do fronte atópase unha lápida da sepultura dun misioneiro xesuita que morreu nesa localidade no ano 1898. Conserva no seu interior un retablo de estilo barroco na capela maior.