Esta moderna igrexa levantouse sobre unha máis antiga do S. IX, da que non queda nada, chamada San Pedro de Fora, por estar situada fóra das murallas da cidade vella. Dende o ano 1200 beneficiábase do canon que tiñan que pagar os vendedores de cunchas situados nas súas proximidades, de aí o topónimo de barrio dos Concheiros, un pouco máis arriba. No S. XV, a igrexa, en estado ruinoso, pasa a depender do mosteiro de San Martiño Pinario. O actual edificio, moi sinxelo, construíuse a principios do S. XIX, e apenas ten valor artístico, a excepción dos altares neoclásicos do seu interior con imaxinaría atribuída ao taller de José Ferreiro.