Precisamente nas Rías Altas de Betanzos e de Ares, desembocan os ríos Mandeo e Eume. Uns bosques de ribeira frondosos e cheos de vida acompañan a ambos os dous ríos na súa viaxe, deixando ao seu paso belas paisaxes, pozas, fervenzas, pontes, muíños, refuxios de pescadores,…

O Parque Natural das Fragas do Eume conta con infinidade de rutas que permiten coñecer todas as súas revoltas, sorteando o río baixo carballos, castiñeiros, teixos, bidueiros e ameneiros, que conviven con xigantes fentos do Terciario. Nesta ocasión, propoñémosvos comezar a descubrir as fragas pola Senda dous Cerqueiros (Monfero), achegándovos o último bosque atlántico.

Ao longo do río Mandeo, onde seguro que poderedes ver algunha que outra troita, sucédense ameneiros, salgueiros, bidueiros ou abeleiras. Como nas Fragas do Eume existen varias rutas de sendeirismo, propoñémosvos empezar por unha delas: a ruta do río Cambás, un afluente do río Mandeo. A través desta senda gozaredes de pozas e fervenzas e internarédesvos na bela Fraga das Barbudas (Aranga).

Ídevos perder a oportunidade de coñecer ambas as dúas fragas? Animádevos!. Paga a pena!

O último bosque atlántico

Fragas do Eume

Encaixado e escondido nun profundo val, o río Eume corre animoso cando as súas augas se ven libres das ataduras da presa. No encoro reflíctese o mosaico de cores dos grandes bosques que o rodean. Intúese a súa forza contida, coma se o río se dese un respiro antes de saltar polas paredes abruptas do canón.

O gran bosque atlántico de Galicia, as Fragas do Eume, agocha nas súas entrañas árbores marabillosas, musgos e liques, fauna salvaxe, muíños que cos murmurios constantes da auga enchen de maxia os sentidos do visitante. No medio do bosque xorde a figura do antigo Mosteiro de Caaveiro. Entre estes muros viviron os monxes, oraron e traballaron as terras en perfecta harmonía coa natureza.

Hoxe día, as Fragas do Eume ofrecen sendeiros amables para facilitar a viaxe cara ao corazón do bosque, un corazón verde no que poderás perderte entre acivros, albedros, carballos e castiñeiros centenarios. Cubertos polas follas xigantes de fieitos primitivos, quizais se escondan os trasgos que encantan este espazo. Unha paleta de cores levaranos desde os amarelos outonais ata o paraugas verde que forman as follas que mitigan a calor das tardes de primavera e verán. Para comezar, propoñémosvos un dos seus sendeiros máis fermosos: Os Cerqueiros.

Ruta dos Cerqueiros
Punto de inicioTipo de rutaKmDuración estimadaDificultade en progresiónDificultade en orientación
A Pila da Leña (Monfero)Circular83 h.BaixaBaixa
PERFIL: Todos os públicos

A senda dos Cerqueiros é moi fácil, non ten perda e, ademais, permitiravos coñecer a inmensa vexetación deste Parque Natural. Para atopar o punto de inicio teredes que achegarvos ata o Mosteiro de Monfero e tomar dirección A Visura. Unha vez alí, tomaredes sentido A Pila da leña ata atoparvos cuns xentís paneis de información que vos darán a benvida oficial aos cumios de Sanguiñedo e á nosa Senda dos Cerqueiros. Esta senda empeza e termina entre piñeiros, atravesa unha fraga intensa e profunda e asómase ao monte baixo. Aínda por riba, brindaravos a oportunidade de achegarvos ás beiras do encoro, ou de visitar antigos poboados hoxe abandonados, coa súa mensaxe sobre a tradicional vida destas terras.

Atentos! Ides percorrer paisaxes onde habita o lobo, esquivo e prudente na súa relación cos humanos.

Empezaredes baixando entre piñeiros e prados. Moi pronto, á vosa esquerda, veredes como nacen o val e fraga de Teixeiro, que deseguido gañan profundidade, escondendo nas súas entrañas árbores marabillosas, fauna salvaxe (non é difícil atopar as pegadas do lobo), muíños, musgos, liques e a luz máxica das fragas silvestres. Todo este tesouro está protexido pola ausencia de camiños e as fortes pendentes do val. A pista neste tramo aínda está aberta a grandes vistas, en competencia co misterio que se intúe no val que se afunde á vosa esquerda. Ao fondo deste escenario natural, atoparedes o pico Fontardión.

Seguiredes o camiño ata chegar a unha curva de 90º á vosa dereita, onde teredes que tomar unha decisión: continuar a senda dos Cerqueiros ou aventurarvos por un amplo sendeiro que vos levará ata o encoro, regalándovos unha incursión naquel bosque misterioso que se observaba desde o inicio da ruta.

De novo na senda principal, retomaredes o camiño que se internará nunha fraga que vos ofrecerá distintas propostas de desvío, curtas pero moi interesantes, así que, se ides con tempo, non volas perdades! A ruta levaravos de novo á pista asfaltada, que vos conducirá en poucos minutos ao momento de inicio da ruta.

DOCUMENTOS RELACIONADOS...

Paz entre fervenzas

Fraga das Barbudas

Hai paz no ruxido do río. As augas corren e saltan entre as rocas, enchen coa súa voz o val e o bosque, soan a paz e a tranquilidade.

O río Cambás traza unha liña profunda e quebrada a través da Fraga das Barbudas. Numerosas fervenzas multiplican a voz do río. Unha paisaxe de pendentes e grandes árbores, que tan pronto filtran os raios do sol sobre un prado como esconden sombríos recunchos nos que campan os musgos e os liques.

Cabras, raposos, corzos e xabarís son testemuñas desta intensa relación entre o río e o bosque. Augas a baixo espéranos o río Mandeo, e con el a frondosidade doutros bosques que o acompañarán no seu camiño cara ao mar.

Ruta da Fraga das Barbudas
Punto de inicioTipo de rutaKmDuración estimadaDificultade en progresiónDificultade en orientación
Ponte de Reboredo (Aranga)Lineal8 (ida e volta)4 h.AltaMedia
PERFIL: Sendeiristas ocasionais

O percorrido que propoñemos segue o curso do río Cambás desde a súa desembocadura no río Mandeo. Como forma parte da rede de Sendeiros do Mandeo está sinalizado, así que a gozar da natureza! Podedes aparcar o vehículo preto de Ponte Aranga, deixando o río á vosa dereita, ata atopardes o punto de inicio da ruta.

As fervenzas sucédense, cada cal máis fermosa, culminando nunha secuencia de tres saltos de auga que ben poden alcanzar os 20 metros de altura. Non vos deixarán indiferentes!

No primeiro tramo o camiño remonta a canle do río entre fragas e rápidos, muíños e prados, ata alcanzar a minicentral eléctrica de Barreiros. Desde esta, o sendeiro ás veces complícase, pero non vos preocupedes; atoparedes pasarelas e pasamáns que vos axudarán a continuar facilmente.

Ao chegar á confluencia co río da Palanca, o camiño segue a canle deste entre fervenzas. De novo, unha minicentral será o seguinte fito do camiño. Trátase dunha instalación antiga e abandonada, que no seu día abastecía de electricidade as aldeas das proximidades. Espectacular o traballo realizado nas escarpadas ladeiras para facilitar o acceso ás persoas encargadas cada tarde de baixar a “acender a luz”. Remontaredes a forte pendente usando os chanzos que aínda sobreviven da antiga escaleira e chegaredes á parte alta do val. Nesta zona o arboredo é impresionante.

A ruta vaivos brindar a ocasión de saír do val para ir ata a aldea do Couce. Pouco antes da aldea, entre prados e campos de labor, paga a pena deterse a contemplar a masa forestal que acabades de percorrer; seguro que un sorriso se vos ha debuxar na cara nese momento. Co sentimento da satisfacción do deber cumprido e da marabillosa contorna que acabades de descubrir, é o momento de dar a volta cara ao punto de inicio.

Na confluencia do río da Palanca co Cambás, poderedes ver antigos sinais e carteis que indican a vella ruta que remontaba por este, ata a fervenza do Castro Rodicio. Un derrubamento de terreo impide seguir o camiño, aínda que é posible remontar pola canle, se non baixa máis auga do normal e buscar as trazas do sendeiro xa perdido. Pero xa estamos falando dunha ruta non marcada e con certos riscos. Antes de afrontala, todos debemos asegurarnos das nosas forzas e coñecementos técnicos.

DOCUMENTOS RELACIONADOS...

Arriba
Axúdanos a mellorar!