Neste mes frío e de días pequenos podemos observar unha cantidade impresionante de especies: ás residentes (presentes todo o ano) únenselles as invernantes, procedentes de latitudes máis setentrionais e que atopan en moitos dos nosos espazos naturais un perfecto refuxio invernal. 

É imposible abstraerse en inverno ao magnetismo das zonas húmidas costeiras

As rías de Ribadeo e Foz, a de Ortigueira, as lagoas de Valdoviño e Doniños, en Ferrolterra, a ría do Burgo, a de Ponteceso na Costa da Morte, Carnota e Louro, O Grove, a Ría de Vigo ou A Guarda son espazos naturais onde podemos observar ducias de especies diferentes, en ocasións en grandes cantidades, que permanecen entre para se afastaren do frío norte.

Limícolas como os mazaricos reais e os rabinegros, as píldoras cincentas, os pilros ou as píllaras reais poden ser observados en compaña de garzas reais e garzotas pequenas, corvos mariños grandes, cullereiros, patos rabilongos e asubiadores comúns, culleretes, cercetas e centos de gaivotas de diferentes especies. Mesmo ás veces podemos ver aves pouco frecuentes pero de aparición practicamente regular, como o ganso de cara negra ou o pato bastardo.

Ferreiriño rabilongo (Aegithalos caudatus)
Miñato (Buteo buteo)
Corvo grande (Corvus corax)
É un bo momento para acudir ás praias e áreas abrigadas da costa

Alí habemos atopar aves mariñas como araos, mergullóns de pescozo negro, mobellas grandes ou mergos cristados. Bos lugares son a parte media da Ría de Ribadeo, a Ría de Ortigueira e a súa veciña a de Ladrido, a ría do Burgo, a de Ponteceso na Costa da Morte, o tramo intermedio da Ría de Muros e Noia, a praia da Lanzada no Grove, A Costa da Vela e o cabo Udra, a Ría de Vigo ou A Guarda.

As zonas húmidas interiores

As zonas húmidas interiores, como todas as da Terra Chá, acollen tamén ducias de especies, particularmente de anátidos como a cerceta común ou o cullerete. Ademais imos poder ver becacinas ou garzas reais. Unhas horas de paciencia hannos deparar boas observacións noutras zonas húmidas interiores, como as areeiras da Limia ou os encoros de San Martiño, Castrelo do Miño e Baixo Avia, Vilagudín e Vilasenín, Fervenza-Baíñas ou o afamado de Abegondo-Cecebre.

Vai ser precisamente A Terra Chá o lugar máis acaído para observar unha ave invernante case por definición: a avefría que, se o frío aperta polo centro e o norte de Europa, pode chegar a verse en cantidades asombrosas. Canda elas chegan tamén píldoras douradas e tordos reais e rubios.

En practicamente calquera prado ou pasteiro, sobre todo nos máis húmidos, é moi doado detectar un pequeno paxaro que pasa entre nós o inverno, a pica dos prados, de característico reclamo.

Por último, poderiamos pensar que este mes é moi frío e pouco favorable para algunhas aves que supoñemos máis frecuentes na primavera ou mesmo no verán. Tal é o caso da cegoña branca, que regresa, aínda que pareza incrible, xa neste mes —e incluso antes— aos seus territorios de cría, que son ocupados engordiño. Os lugares máis propicios para observalas son A Terra Chá, as comarcas de Lugo e Sarria e A Limia. Desafían as xeadas e mesmo a neve con grande estoicismo.

Non podes perder

Dec
  • Todo o litoral. Non só as zonas húmidas costeiras como as do Grove, as da Ría de Ortigueira, as da Guarda ou as das rías de Ribadeo e Foz acollen multitude de aves acuáticas; as bocas e as partes medias das rías, e tamén as praias, albergan aves mariñas de grande interese e singularidade.
  • As zonas húmidas interiores, especialmente as da Terra Chá, que tamén reciben neste mes moitas aves acuáticas, especialmente mariñas. Atentos tamén ás áreas de chairas fértiles, onde podemos observar diferentes paxaros de estadía invernal, como os tordos rubios ou os reais.
  • As comarcas de Lugo e Sarria, A A Terra Chá e A Limia reciben xa as cegoñas que han pasar o inverno canda nós, preparándose para a próxima temporada de cría.
Arriba